راهنمای آموزش و مراقبت بالینی اختلالات دستگاه عصبی

انسان در هر موقعیتی تلاش می‌کند تا با فراگیری دانش و مهارت‌های خاص، توانایی خود را برای سازش با موقعیت جدید افزایش دهد. بیماری و بستری‌شدن در بیمارستان از جمله‌ی مواردی است که نیاز به کمک و آموزش را افزایش می‌دهد. آموزش به بیمار یکی از شاخص‌های کیفیت پذیرفته‌شده درمانی و استانداردهای پذیرفته‌شده و شرط کیفیت مناسب مراقبت‌های پرستاری است. تمام بیماران حق دارند در مورد حفظ و ارتقای سطح سلامت و پیشگیری از بیماری‌ها، آموزش‌های لازم را دریافت نمایند. آموزش به بیمار فواید و نتایج مثبت زیادی در بردارد از جمله‌ هزینه‌ی مراقبت‌های بهداشتی را کاهش داده و کیفیت مراقبت‌ها را افزایش خواهد داد و به بیمار در کسب استقلال و خودکفایی بیشتر کمک می‌کند. بر این اساس، یکی از اهداف مهم ارایه‌دهندگان خدمات بهداشتی ـ درمانی ارتقای کیفیت زندگی مددجویان است که از طریق آموزش میسر می‌شود. از طرفی، یکی از مهمترین نیازهای بیماران کسب مهارت و نگرش مناسب در خصوص بیماری و مراقبت از خود می‌باشد که باید آموزش داده شود. ارایه آموزش های لازم به بیمار و همراه بیمار در زمینه‌ی سیر بیماری، عوارض دارویی، رژیم غذایی، پیشگیری از سرایت بیماری و… در زمره‌ی مراقبت‌های پرستاری محسوب می‌شود. این آموزش‌ها باید در زمان‌های گوناگون (ابتدای دوره بستری، هنگام تشخیص بیماری، هنگام ترخیص و… ) ارایه شوند. آموزش فردی و مشاوره ارایه‌شده توسط کارکنان بهداشتی در چنین لحظاتی مثبت بوده و از نظر بالینی، تأثیر بسیار خوبی بر رفتار افرادی دارد که با شرایط حاد و مزمن روبرو هستند. ارایه‌کنندگان خدمات باید چنین فرصت‌هایی را به رسمیت شناخته و برای ارایه آموزش مقتضی به بیماران آماده شوند. آموزش به بیمار هم‌چنین باعث افزایش رضایت وی می‌گردد که این رضایتمندی خود پیش‌نیازی برای عمل به دستورات پزشک می‌باشد.